Verhaal van een kassamedewerker treinstation Rostov (RF)

Verhaal van een kassamedewerker treinstation Rostov (RF)

"Gisteren stond er een gezin dat gevlucht was uit de Oekraïene aan de kassa. Ze waren met zijn zessen, waaronder een zwangere jonge vrouw en twee kinderen die niet ouder waren dan 5 jaar. Ze gingen naar Sewerowinsk (bij Archangelsk, richting Moermansk) via Moskou. Daar woont de vader, die als bewaker werkt, die daar een kamer gehuurd heeft voor allemaal. Ze kozen de allergoedkoopste kaartjes, gewoon stoelen, dus geen slaapplek, voor zo'n lange reis. Ik vertel ze het totaalbedrag voor alle kaartjes en ik zie op het gezicht van de jongen bij de moeder tranen, en ik vraag:

- Wat is er aan de hand?

Er volgt een stilte, waarna de moeder zegt:

- Gaan jullie maar met de kinderen, ik red me wel, etcetera. En ik vraag:

- Hoeveel komen jullie te kort?

- We komen te kort voor één persoon - 4800 Roebel (zo'n 100 Euro)

Achter hun stond een jongen, eentje uit de Kaukasus, die gaf hen 500 Roebel, achter hen, de hele rij, iedereen gaf wat ze konden missen, zelfs een baboeshka, haalde uit haar zakdoek nog wat geld. Ik was beduusd. De wereld zit VOL met goede mensen. Je zou het gezicht van de moeder en haar kinderen gezien moeten hebben - ze bedankten iedereen met tranen van geluk op het gezicht. De moeder pakte de biljetten, boog voor alle mensen en zei: "God geve jullie vrede, Russen, en u en uw ouders gezondheid, voor het feit dat ze zulke lieve kinderen voortgebracht hebben! Ons land heeft ons niet meer nodig, en Rusland helpt ons!"

Het hele station huilde".





Vertaald door Blik op NOSjournaal van onderstaand origineel.

Рассказ кассира РЖД из Ростова.

"Вчера билеты брали семья беженцев с Украины их 6 человек, из них одна девушка беременная и двое деток до 5-ти лет, ехали до Северодвинска через Москву (там работает их отец на вахте, снял им комнату), подобрала самый дешевый маршрут, вагон плацкартный. Называю сумму за все билеты и вижу на лице парня с матерью слезы, спрашиваю: - А что случилось? В ответ тишина, а потом мать говорит: - Езжайте хоть вы с детьми, я уже как нибудь проживу… и т. д. Спрашиваю: - А сколько не хватает? - Да не хватает на одного человека - 4800 руб. За ними стоял парень кавказец, протянул им 500 руб, а за ним вся очередь кто сколько мог, даже маленькая бабулька из платочка достала денежку и отдала. Я была в шоке - МИР полон добрых людей! Видели бы вы лицо матери и её детей - они всех благодарили со слезами счастья на лице. Мать взяла билеты, поклонилась всем людям и сказала: «Дай Бог вам мира, Россияне, а Вам и Вашим родителям здоровья, за то что воспитали таких добрых детей! Вот мы своей стране не нужны, а Россия нам помогает!» Плакал весь вокзал".