Is FPö schandaal straf voor warme Rusland Trip?

Alleen Blik op NOS-journaal heeft in het Nederlandse taalgebied verslag gedaan van de bijzonder warme Oostenrijkse Rusland reis, enige dagen terug. De Oostenrijks-Russische betrekkingen werden op de meest warme en liefdevolle manier gevierd en geen haar op de Oostenrijkse hoofden die er over zou denken duur Amerikaans gas te kopen, ondanks alle druk, sancties en chantage, in plaats van het mooie schone, voordelige Russische gas.

De reis is nog nauwelijks afgelopen of.... BAM, een oud compromitterend verhaal van jaren terug wordt van de plank gehaald en rondgetoeterd, gisteren bij Met het Oog op Morgen, vandaag verder op Radio 1, en natuurlijk BILD. Enkel de Blik-volgers begrijpen precies wat hier gaande is. De FPö'ers hebben zich trouwens wel kinderlijk eenvoudig in het valletje laten lokken, met een mooie Russische --> Update: het was een Letse, wat Red Bull wodkaatjes en het vooruitzicht van gratis $$$, de beelden bij der Spiegel.

Bild: Das war's! Sebastian Kurz (l., ÖVP) beendet die Zusammenarbeit mit seinem Vize Heinz-Christian Strache (FPÖ)Foto: Georg Hochmuth / dpa

Kwart Wit Russen werd door Nazi's dood gemaakt

Circa 2.500.000 Wit Russen verloren het leven door de Nazi's. Dat is een kwart van hun bevolking. Geen land heeft de klappen van de Nazi's zo hard opgevangen als de Wit Russen. Uitgehongerd, gestorven in gevechten, of geboeid en al een kogel door het hoofd. Wat zijn wij de Wit Russen veel dank verschuldigd. Dankzij hun verzet en opofferingen is ook ons deel eerder bevrijd kunnen worden.



Onderstaand een kort filmpje, gepost door Johannes Cohen, die deze dagen Khatyn bezoekt. Mogelijk komen we later nog terug op zijn bezoek.

Rutte slaat Internationaal Pleefiguur met Russische Spookdreiging

Rutte is compleet de weg kwijt. Maar het wordt nu ook internationaal steeds duidelijker. En ronduit genant. Hij zoekt steun bij zijn eveneens uitgerangeerde en uitgekotste EU "counterparts" Merkel en Macron.

Geen garantie
En voor wat betreft de aankomende verkiezingen voor het EU nep-parlement zoekt de Heer Rutte steun bij de Russofobie-kaart. Of dat verstandig is, zal de toekomst uitwijzen, maar een garantie voor succes is zo'n strategie niet. Vraag maar aan Mevrouw Clinton-Rotham of aan Petro Poroshenko die snoeihard afgestraft werden om hun even rabiate Russofobie als die Rutte ten toon spreidt.

Oostenrijk
De schade die Rutte nu aanricht voor Nederland is moeilijk te berekenen en niet enkel in geld uit te drukken. Maar zeer schadelijk is het allemaal wel. Zijn beschamende optreden staat ook in schril contrast met bijvoorbeeld het charmante optreden van Alexander van der Bellen, de Oostenrijkse President met Nederlandse roots, in Sochi. Hij toonde respect voor de belangrijke Russische rol in de Tweede Wereldoorlog en de immer uitstekende relaties tussen de twee landen. Ook staat van der Bellen pal voor de Northstream 2 pijplijn. Rutte is in staat ondanks uitstekende Russisch-Nederlandse vriendschap, om die vriendschap compleet te vernietigen. Ter meerdere glorie van wie eigenlijk?

NL-russische roots
De voorouders van Alexander van der Bellen vertrokken ten tijde van Peter de Grote (rond 1700) richting Rusland, en diverse generatie leefde de famie van der Bellen in de regio Pskov. Een tante van van der Bellen woonde in Leningrad en overleed ten tijde van de Blokkade. Andere familieleden van de president van Oostenrijk vochten nog tegen Napoleon. Er is een traditie in de familie de (oudste?) jongens Alexander te noemen ter ere van de Russische Keizer Alexander de Eerste. Van der Bellen kwam niet met lege handen naar Rusland. Hij zegde toe, 8 kunststukken die door de Nazi's in de Tweede Wereldoorlog waren meegenomen, vanuit Salzburg terug te laten bezorgen in Rusland. De uitstekende warme persoonlijke verhoudingen zijn op het formele vlak van gelijke aard. Zelfs ten tijde van officiële momenten gaat Putin regelmatig over op het Duits, terwijl het protocol de eigen taal voorschrijft.

1,6 Miljard Euro
"bedankt dat u mij in Sochi heeft uitgenodigd. Als parlamentarier en President kende ik Moskou en StPetersburg al, maar in Sochi zou je langer willen blijven". Van der Bellen twitterde er lustig op los met heerlijke plaatjes Met de groetjes uit Sochi. Putin op zijn beurt dankte de Oostenrijkers ten tijde van de Olympiade voor hun werk en bijdrage. Oostenrijkers, die, zo merkte Putin fijntjes op, ook niet slecht verdienden: meer dan 1,6 miljard Euro!

Floreert
De handel tussen de twee floreert ook heerlijk, ondanks de sancties waaraan ook Oostenrijk gebonden is, maar waar het land niet achter staat en werkt aan de opheffing ervan.

Arbeidsplaatsen
De EU zo meldde Putin, hebben tientallen miljarden verloren, door de sancties. Die staan ook voor arbeidsplaatsen, trouwens. Aldus Putin.

Triest
Van de Bellen maakte duidelijk dat de Oostenrijkse partner in het Northstream 2 project de Amerikaanse druk weerstaat. Putin begreep de Amerikaanse druk en het is aan de individuele landen en bedrijven te beslissen hoe daarmee om te gaan. Wat Rusland betreft gaat het project door tot het einde. Met Turkije is het trouwens veel makkelijker zakendoen dan met de EU van 21 landen. "triest" noemde hij dat.

Commentaar Blik op NOS-journaal
Het is te hopen dat Baudet het gauw over gaat nemen van de brokkenpiloot rutte en de schade in de relatie en de handel met Rusland hersteld kan worden. Want als Rutte nog langer aanblijft haalt Oostenrijk ons als handelsland in.

Bestemming: Minsk

Wat hebben we veel aan de Wit Russen te danken. Er is geen land in Europa dat de klappen van de Nazi's zo hard heeft opgevangen als zij. Bij hen geen collaboratie zoals in veel andere bezette landen, maar vooral veel partizanen. Hoeveel van hun dorpen en steden heeft Hitler met de bodem gelijk gemaakt? Een getal van 5295 vernietigde dorpjes wordt genoemd en 2.230.000 Wit Russische doden. BRON.

Johannes Cohen, conservatieve Vlaming In Den Haag, besloot het land te bezoeken, en deelt zijn eerste indrukken van deze week met ons hieronder:

48 uur leven in “de laatste dictatuur” (1)

Wit-Ruland wordt vaak “de laatste dictatuur” van Europa genoemd. Deze kritiek betreft met name de persoon van de president, Aleksandr Loekasjenko. Volgens het Westen en vele mensenrechtenorganisaties zou hij de oppositie in zijn land met harde hand aanpakken. Verkiezingsuitslagen worden steevast vervalst en pottenkijkers zijn niet welkom om de stembusslag gade te slaan. Daarnaast is het land geopolitiek gezien een vazalstaat van buurland Rusland. Dit alles heeft mij nieuwsgierig gemaakt en doen besluiten af te reizen naar Belarus. Dit blogbericht is een neerslag van mijn eerste ervaringen in dit in alle opzichten bijzondere land.

Dagelijks vertrekt er een rechtstreekse vlucht vanuit Schiphol naar Minsk. Dat wil zeggen dat er toch wel een “markt” is om naar deze wat ongewone bestemming te vliegen. Mijn vlucht was geheel volgeboekt. Ik schat dat ongeveer 90% van de passagiers Russisch-sprekend was. Deze vlucht is ook populair bij Russen om via de tussenstop Minsk door te vliegen naar een Russische bestemming. Al gauw raakte ik aan de praat met een Russische dame uit Groningen. Zij beschreef de Wit-Russen als een zachtaardig en rustig volk. Minsk is voor Russische normen een heel rustige stad. Mijn gesprekspartner. die oorspronkelijk uit Moskou komt, herhaalde meerdere malen hoe hectisch het leven in de Russische hoofdstad is. Het gesprek krijgt een persoonlijke wending als ze hoort dat ik me aan het oriënteren ben op het orthodoxe geloof. Ik zie oprechte blijdschap in haar ogen. Op moederlijke wijze probeert ze me te steunen op dit pad. Er volgt een boeiende conversatie over verschillende Russische heiligen.

De luchthaven van Minsk is erg klein en lijkt in niets op het grote Schiphol. De eerste ervaring met het Wit-Russische regime is de paspoortcontrole. Er staat veel geschreven over de strenge regels die er gehanteerd worden: voldoende valuta op zak hebben (harde Euro's!) en kunnen aantonen dat je een zorgverzekering hebt die minsten 10.000 euro aan medische kosten dekt. Van dit alles merk ik niets. De beambte draagt militaire kleding en is vooral geïnteresseerd in mijn paspoort. Hij doet er zeker drie minuten over om het identiteitsbewijs langs alle kanten te bekijken en te betasten. Er komt ook allerlei apparatuur bij kijken. Uiteindelijk komt de verlossing, ik krijg een stempel in mijn paspoort. Dit alles gebeurt zonder enige conversatie. Daarna wordt de reiziger door talloze geldautomaten aangezet tot het kopen van de Wit-Russische Roebel. Deze munt kan nergens buiten Belarus aangekocht of ingewisseld worden.

In de aankomsthal staat mijn taxichauffeur met een bordje waarop mijn naam staat geschreven. Het is een vriendelijke dertiger die goed Engels spreekt. Hij heeft een tijd in Antwerpen gewoond maar is uiteindelijk toch teruggekeerd naar Wit-Rusland en is nu eigenaar van een klein taxibedrijf dat zich richt op westerse klanten. Hij vertelt veel over de stad en het land. Ik probeer voorzichtig te spreken over het beeld dat wij westerlingen van Belarus hebben. Mijn gesprekspartner erkent dat toeristen afgeschrikt worden maar hun aantal is groeiende. Hij lijkt de invloed zijn president, Loekasjenko, weg te lachen. Het valt me op dat hij vaak herhaalt dat er een Minsk geen grootstedelijke problemen zijn. De straten zijn uiterst schoon, er is amper criminaliteit, geen vreemdelingen ... Dit laatste ziet de taxichauffeur als een groot voordeel. Hij vergelijkt Minsk met de grote Russische steden waar er volgens hem veel criminaliteit is door de vele migranten. Ik zal volgens hem weinig tot niets merken van het regime tijdens mijn verblijf in Minsk. Dat merk je pas als hier wat langer bent, zegt hij.

Als ik de code indruk van de toegangsdeur van mijn appartementsblok indruk, schrik mij een hoedje. Wat een vuil en aftands trappenhuis, alsof je in een of ander krot aangekomen bent. Het is er donker en het ruikt muf. Dit belooft niet veel goeds. Als ik de deur van mijn appartement open, kom ik in een andere wereld. Een prachtige, ruime woning met alle comfort. Dit soort van contrastervaringen zal ik nog vaak opdoen tijdens mijn verblijf. Tot mijn verbazing is de koelkast gevuld en staan er koekjes klaar. Ik voel me welkom!

Na al dat reizen heb ik natuurlijk zin in een biertje, liefst “craftbeer”. In de buurt van het appartement is er een “pub” die hoog staat aangeschreven bij de internationale bierliefhebber. Onderweg naar het etablissement zie ik veel hippe jonge mensen met een iPhone op straat. De mobiele internetverbinding is hier trouwens uitstekend. Overal is er 4G dekking. Ik zie echter ook veel politiemensen en militairen op straat. Ze zijn echter niet “actief” maar lijken terug te komen van hun werk en dragen een aktetas met zich mee. De pub blijkt in een kelder te liggen. Er wordt naar ijshockey gekeken op grote schermen. Het bieraanbod is uitzonderlijk te noemen. Wit-Russische ipa's van hoge kwaliteit. De hippe barman is ontzettend vriendelijk en spreekt goed Engels. Naar Nederlandse normen is het bier bespottelijk goedkoop. Ik betaal voor mijn eerste halve liter (de standaardmaat in Belarus) craftbeer nog geen € 2.50. Ik eet er een hamburger met gesmolten blauwe kaas en gebakken champignons. De barman zegt dat het de beste hamburger van Minsk is. Ik ben een tevreden klant.

De volgende uitdaging is het zoeken naar een supermarkt. Na een paar grote lanen te hebben afgeschuimd vind ik er een. Weinig groenten, veel vlees en vis. Op dat vlak lijkt het wel Schotland. Ik koop ook een fles Georgische witte wijn die eenmaal geopend verdacht veel naar sherry smaakt.

Als ik 's avonds de dag overdenk stel ik vast dat ik niet het gevoel heb in een dictatuur beland te zijn. Minsk is in alle opzichten een moderne stad, de mensen lopen er goed gekleed en het wagenpark is westers. Ik zie geen militaire controleposten in de stad. Er lopen veel hippe jonge mensen over straat die gelukkig lijken te zijn. Ik ben benieuwd of dit beeld de komende dagen nog gaat veranderen.

Clever Irish Pub in Minsk. Was dit de Pub die Johannes bezocht heeft, of was het een andere?

Sluwe Levchenko verslikt zich in eigen Leugens bij NPO

Zoals we in de comments van het vorige artikel al aangaven, Levchenko kwam weer op bezoek bij de Nieuws BV, rond 12:30 uur op radio 1. (Item HIER terug te luisteren)

Het was een apart optreden waarbij zijn voetbalcariere wederom aan bod kwam.

Blik houdt best wel van voetbal, maar Levchenko heeft nooit dusdanige indruk gemaakt dat Blik iets zinnigs over de voetballer Levchenko in de Eredivisie zou kunnen zeggen.

Over Oekraïne ging het een klein deel van het gesprek. Hij hoopt dat met Zelenski het beter gaat worden. Over Poroshenko zweeg hij maar. Wat er echt aan de hand is in Oekraïne raakt "Lev" liever niet aan.

Tot zover kunnen we het verhaal, hoewel kraak noch smaak, nog volgen.

Maar dan komt Lev terug op zijn jeugd in de Sovjet Unie, afdeling Oekraïne. Lev komt uit de Donbass. Vader, volgens zijn woorden, werkte in een fabriek en moeder was boekhoudster. Alles heel eenvoudig volgens Lev, maar dan komt het:

"We hadden het altijd koud, we hadden geen kleding, geen licht, we sliepen met kleren aan."

Allereerst doet "Lev" een Olaf Koensje, dat betekent dat de leugens zich dusdanig kruisen dat een logische luisteraar, de leugens er direct uit pikt. Want wat is het nou, Lev? Je had toch geen kleren, maar je sliep wel in kleren? Het is van tweeën één, of je had wel kleren, en dan kon je er ook in slapen, of je had ze niet en dan kun je er ook niet in sklapen. Zo simpel is het, "Levvie"!

De luisteraars zijn inmiddels ook doodziek van het telkens maar weer opvoeren van de Oekraïense beroepsvoetballer beroepsleugenaar. "Wat een idioot", zegt Moustache op Twitter.

Hella Woland, eveneens afkomstig uit de Oekraïense Sovjet Unie, generatiegenoot van "Levvie", vat zijn betoog kort samen: "Onzin. Hij is een leugenaar."

Wat dan wel weer leuk is aan Lev, hij is een echte ijsbad-zwemmer.

Commentaar Blik op NOS-journaal
Wij zijn er zelf niet bij geweest, in de Sovjet Unie, maar we hebben voldoende mensen gesproken om er een beeld over te hebben. Dat beeld staat lijnrecht op het verhaal van Levchenko en is juist dat je veel over de Sovjet Unie kunt zeggen, maar dat de basis voorzieningen juist behoorlijk in orde waren. Nee, geen 3 x per jaar op vakantie, nee, waarschijnlijk geen auto voor de deur, en nee, geen 3 zakken chips en 2 x 1,5 liter cola voor het weekend. Maar kou lijden, geen kleren hebben, met de kippen op stok omdat er geen electriciteit zou zijn, met de winterjas aan naar bed omdat er geen gas zou zijn? We geloven er geen barst van. Lev, de knuffel Oekraïener van de Nederlandse staatsomroepen schaadt de toch al fragiele betrouwbaarheid van dit staatsmedium weer een beetje meer. Hoeveel zou de sluwe Oekraïener trouwens in rekening brengen voor zo'n optreden? Enkel reiskosten? Of een beetje meer?

Anderhalf uur spraken Putin en Pompeo met elkaar

Anderhalf uur spraken Putin en Pompeo met elkaar. Dit gesprek vond plaats nadat Pompeo eerder al met Lavrov gesproken had.

Is anderhalf uur lang of kort? Er moesten gedurende het gesprek in ieder geval hapjes en drankjes aangevoerd worden en het leek erop dat het gesprek van zijn meest formele koers over ging op een wat informelere sfeer.

Echte details zijn niet naar buiten gekomen; wellicht dat er in de toekomst meer bekend wordt over het besprokene. Dat er direct met elkaar gesproken wordt mag sowieso als positief gezien worden. De Russen staan positief ten aanzien van een top Putin-Trump, eind juni in de kantlijn van Osaka. De Amerikanen lijken er eerst nog over na te willen denken.

Het NOS journaal besteedde gisteren circa een halve minuut aan Pompeo in Sotchi. Dat was ook gelijk alle aandacht van de Nederlandse staatsmedia aan dit bezoek. Verder te druk met vooral entertainment en voetbal. Niet alleen de bekende voetbal- en showbusiness programma's, ook Dit is M en Pauw concentreren zich tegenwoordig op Showbizz en sport...

Het Russische nieuws besteedde 6 minuten aan Pompeo's bezoek, en de talkshows in Rusland knoopten daar nog wel 1 of meerdere uurtjes aan vast. Zie hier 1 van de verschillen tussen Nederland en Rusland.

Ondertussen ontvangt Putin alweer de Oostenrijkse vrienden met President van der Bellen. Natuurlijk wordt de vrouw van de President verwend met een dikke ruiker.

Geen Kernwapens in Nederland!

We geven het grif toe: in de jaren '80 was Blik juist voor Atoombommen in Nederland. Blik was bang voor Russen. Inmiddels heel wat Amerikaanse aanvalsoorlogen verder, en heel veel Russen en Rusinnen in Nederlandse keukens denkt Blik er 180 graden anders over.

Nu is het juist: Liever een Rus(in) in de keuken, dan een atoombom in de tuin. Het blijken namelijk net mensen te zijn, die Russen, en vaak nog hele leuke ook. En Rusland zelf, na zo'n 20-tal bezoeken, is één van de fijnste landen van Europa, met een zeer beheerste leiding. Rusland heeft Servie niet gebombardeerd, Libie niet, Irak niet, Raqqa niet met de grond gelijk gemaakt en het bedreigt Iran en Venezuela niet. Daarbij komt dat we onze vrijheid voor het grootste deel aan die Russen te danken hebben. Dat was in de jaren '80 ook nog niet helemaal geland bij Blik. Dat had het Nederlandse schoolsysteem succesvol uit Blik's blikveld gehouden.

Dus als Polen en Roemenë zo graag Amerikaanse atoomwapens op hun grondgebeid willen hebben om daarmee Russen onder schot te houden, moeten de Polen en Roemenen dat vooral doen (hoewel, liever niet natuurlijk), maar laat Nederland niet meedoen aan die waanzin en laat Nederland geen speler worden in Amerikaanse provocaties, of doelwit, of battleground. Geen nieuwe Amerikaanse kernwapens in Nederland, en de oude op Volkel, retour afzender of zelf vernietigen. Cartoon met dank aan Matt.