Het verhaal van Alice uit Slavyansk: doodgeschoten om familieband

Het verhaal van Alice uit Slavyansk: doodgeschoten om familieband bij Oekraïens roadblok. Wij kunnen het verhaal niet verifiëeren. Kennen "de oudere Eddy", niet, maar komt tot ons via het Strelkov-blog (link) en dat is veelal accuraat. Als ook de onderhandelaar gewoon even doodgeschoten wordt, en daar geen ophef over is, dan past dit verhaal ook in die lijn. Oekraïne en de EU-waarden.... Onderstaand computervertaling.

06/09/22. Materiaal uit de bron "De oudere Eddy".

“ Als je het nog niet beu bent om te horen over de gruweldaden van de Oekraïense nazi's en ander Oekraïens gepeupel, dan is hier nog een verhaal dat de inwoners van Slavyansk de afgelopen maand met elkaar hebben gefluisterd. De hoofdregel van een burger in oorlog is: “Als de oorlog je stad bereikt, ren dan onmiddellijk weg. Laat alles vallen en ren weg." Geen enkele koe en geen enkele koelkast is je leven waard, die plotseling kan afbreken door een willekeurig projectiel of kogel.

Dit is precies wat een inwoner van de stad Slavyansk genaamd Alice deed. Half april ging ze, bang voor de mogelijke gevolgen van de oorlog, met haar dochtertje en de meest noodzakelijke dingen mee naar Dnepropetrovsk, omdat de Oekraïense autoriteiten alle mogelijke uitgangen naar Rusland blokkeerden. Bij de ingang van de stad, bij het controlepunt, werd de auto tegengehouden door criminelen van de territoriale verdediging ... Tijdens de verificatie van documenten ontdekten de bandieten dat Alice de neef is van de volksburgemeester van Slavyansk Vyacheslav Ponomarev. Daarna, genietend van de denkbeeldige kracht, schoten de nazi's, gehersenspoeld door Kiev-propaganda, haar en haar jonge dochter eenvoudig en cynisch neer met machinegeweren ...

De volwassen zoon van Alice begon te zoeken nadat ze stopte met communiceren en na bijna een maand vond de lichamen van zijn moeder en zus bij hetzelfde controlepunt. Hun stoffelijke resten waren verborgen in een greppel aan de kant van de weg ...

Ik denk dat het niet de moeite waard is om te vertellen hoe vervelend, vernederend en vruchteloos de pogingen van de zoon waren om de verantwoordelijken voor deze monsterlijke gruweldaad te vinden. Het is geen geheim dat voor het huidige politieke regime van Oekraïne, de inwoners van het oosten altijd mensen van de laagste rang zijn geweest. Als gevolg hiervan werd er in wanhoop al een man naar de lokale verkeerspolitie geroepen, waar ze absoluut terloops werden geïnformeerd dat zijn familie was omgekomen bij een ongeval en zelfs een certificaat uitreikte met een zegel waarop het soevereine wapen pronkte ...

Stelt u zich eens voor wat deze man moest doorstaan... Stel u voor wat honderdduizenden inwoners van Oost-Oekraïne elke dag meemaken, zich realiserend dat ze weerloos zijn en totaal geen rechten hebben voor de gewapende nazi-formaties en degenen die nog steeds aan de macht zijn van deze lankmoedigheid staat."