Verslag uit Donbass – Deel 2

Verslag uit Donbass – Deel 2 - Stefan Beck

Dit was dezelfde straat die ik slechts een paar dagen geleden op video had gezien. Je kan niet anders dan je afvragen waarom de straten zo angstaanjagend leken. Misschien wel meer dan de verwoeste huizen was het de grond. Pas maanden laten realiseer je je wat je onbewuste al lang had uitgedokterd; langs een normale straat ligt gras. Maar deze, verlaten, staat toe dat er onkruid groeit in de zomer, maar laat een troosteloos beeld van modder na voor de winter en de herfst.

Zover er bomen over waren, werden ze omgezaagd. Waar eerst de grond vlak was waren er nu overal hopen met modder te zien zo ver de weg liep. Dit was het gebied rond het Sergej Prokovjev vliegveld van Donetsk. De plek waar werd gevochten vanaf letterlijk de start van de burgeroorlog in Oekraïne tot de dag van vandaag.

Niets sprak meer tot de bewuste geest dan de constante stroom aan verwoeste huizen. Bij sommige waren maar een paar dakpannen afgeblazen. Van anderen waren de daken afgeblazen. Sommigen hadden geen deur meer nodig omdat de gehele voorgevel van het huis opgeblazen was.

“Dit was een erg populaire plaats om te wonen”, legde Graham Phillips ons uit. Een boel mensen hadden hier hun huizen gebouwd. Nu, kon je maar enkele mensen op straat zien, wat zwerfhonden, dat was alles. Op sommige plaatsen stond geschreven “ЗДЕСЬ ЖИВУТ ЛЮДИ” – “Hier wonen mensen”, wat een pijnlijke herinnering was aan de tijd dat er hier gevochten werd, terwijl mensen nog in hun huizen leefden. In zeldzame gevallen, kon men zien dat het opschrift was veranderd naar “Hier wonen mensen met wapens.” Nog ironischer was dat op sommige plaatsen men het opschrift kon zien, waarschijnlijk van voor de oorlog: “Te koop”

“Wonen er nog een boel mensen hier?”, vroeg ik aan Phillips. “Ja, ja”, antwoordde hij. “Is het mogelijk om een paar te ontmoeten?”, en na een pauze, denkende, antwoordde hij, “Waarschijnlijk wel.” Op onze weg naar het huis dat we zouden bezoeken, werden we overvallen door het vreemde beeld van een man, die een sneeuwman bouwde tussen de ruïnes, samen met zijn dochter. Zij woonden hier nog, maar ondanks hun situatie, zwaaide de man vriendelijk naar ons, en begroette ons met een glimlach.

De familie die we zouden bezoeken, bestaande uit een gepensioneerde mijnwerker en zijn moeder, iets verder op, bevond zich aan de rand van het dorp. Een van hun twee huizen was schijnbaar zonder veel schade, het andere had een geïmproviseerd dak, gemaakt van VN-hulppakketten. Slechts een paar weken geleden was dit een van de plekken waar Patrick Lancaster hulpgoederen had bezorgd: hulppakketten, wat voedsel, inclusief een hele kip.

Nadat we het huis te zien hadden gekregen, werden we uitgenodigd voor thee. “Ja”, zei ik snel, snel een kop thee en dan weer op weg. Maar dit was Nederland niet waar je geluk hebt als je een koekje aan wordt geboden op de koffie, dit is de Russische wereld. Terwijl we net uitgelegd hadden gekregen dat het gezin rond moest komen van 30 euro per maand, kregen we een maaltijd opgediend genaamd ‘Golodets’. Zwijgend wisten we dat het van dezelfde kip was gemaakt die Patrick maar enkele dagen eerder had gebracht.

“Daar”, sprak de moeder van de gepensioneerde terwijl ze wees naar het gebied dat niet onder DNR-controle lag, “Daar zijn de fascisten! De bandaristen!” Zonder inkomen konden de twee niet anders dan in het beschadigd huis te leven daar het niet mogelijk was om te verhuizen. Slechts een maand geleden, werd het dak van hun huis eraf geblazen door een mortier, dit terwijl een andere mortieraanval het huis eerder al had beschadigd enige tijd geleden. Het was de derde keer dat een mortier hun huis raakte. De voorgaande granaat landde midden in hun keuken, de gepensioneerde mijnwerker zat toen in de naast liggende kamer. De granaat weigerde te ontploffen.

Een paar dagen later, nadat we net een interview hadden afgemaakt, waren we op weg terug naar ons hotel. Toen we plots onweer hoorden. Toch was er geen flits. Het geluid kwam van het vliegveld. Realiserende wat het was, kwam de smaak van Golodets terug in mijn mond.

Deel 1 verscheen eerder op onze site, HIER.