"U mag uw biertje nog opdrinken maar wilt u dan vertrekken?"

Zaterdagavond. Halloween zaterdagavond. Best een drukke week en zaterdag gehad en een beetje stoom afblazen kon geen kwaad. Dus Blik besluit een biertje te gaan halen. Op naar een vertrouwde plek in Amsterdam waar een gezellige avond gaande moest zijn. Daar aangekomen trof ik een grote donkere portier voor de deur, die ze nooit eerder hadden, met zo'n "V" op de revers: "Heb je een QR-code?", "Nee, die heb ik niet.", "Nou sorry, maar dan gaat het feest niet door." "Meen je niet?", "Ja, ik meen het, zonder QR-code gaat het niet", "Nou, ok, dan niet, doeii."

Hier inmiddels al een beetje aan gewend, liet Blik zich niet uit het veld slaan. Dan gewoon naar de tent waar we vorige week nog wel met wat mensen een gezellige borrel gedronken hadden. Blik is niet voor één gat te vangen. Op weg daarnaartoe overal mensen in enge pakken. Halloween. Behoorlijk volle café's met beslagen ruiten, en weer met portiers voor de deur en jongelui die met de telefoon in de aanslag op weg naar binnen waren. Ogenschijnlijke vrolijkheid troef. Maar voor het café dat ik op het oog had, en vorige week dus nog met succes geborreld had, geen portier of ingangscontrole en ik kon zo doorlopen en plaatsnemen aan de bar. De muziek was lekker en luid maar zeker niet te luid, er werd gedanst, gegokt en gebiljard, alles wat je van, en in, een goed café mag verwachten. Twee dames achter de bar, waarvan de jongere met het lange blonde haar mij vroeg wat ik wilde drinken: 

"Een vaasje alstjeblieft", 

"Een Spaatje?", 

"Nee, een vaasje alstjeblieft, een biertje.", 

"Ahh, een vaasje, ok.". 

En niet lang daarna verscheen het gerstenat en nam ik de eerste slok die best goed smaakte. Terwijl de jongere barkeepster wat lol maakte met de gasten, keek de oudere dame iets ernstiger. Voor zover ik het begreep sprak ze wat mensen aan die met een lamp aan het spelen waren. En daarna kwam ze naar mij, die er toch een beetje als vreemde eend in de bijt bijzat: Gortnuchter. Gekleed als een halve ambtenaar. Op zijn eentje. Gaat al richting sluitingstijd. Kortom, vreemde vogel. 

"Mag ik je QR-code?", 

"QR-code? Mijn telefoon is leeg gelopen...", 

"Ja, dat kan echt niet, die mensen hebben ook allemaal een QR-code, en we hebben veel controle vandaag.." 

Gedachtes door mijn hoofd... Zou dit aardige café net een lekkere zaterdagomzet draaien, en dan door Blik's komst die omzet zo door het riool zien verdwijnen als gevolg van een vette boete? Dat kan nooit de bedoeling zijn. Ik kwam hier juist om het café te steunen, en nu zou ik het in gevaar brengen. Foute boel. 

"Nou, die problemen gun ik je helemaal niet", kwam er stamelend bij mij uit. 

"Je mag je biertje nog wel opdrinken, maar dan verzoek ik je wel te vertrekken", 

"Ja, natuurlijk dat is goed." En ze liep terug naar de andere zijde. Ik keek naar mijn nog nagenoeg volle glas bier, en dacht, laten we hem dan ook maar alvast afrekenen. De jonge barkeepster kwam nu weer, en op mijn vraag af te rekenen, was het "2,70 alstjeblieft". Ik vond een briefje van vijf dat ik zonder nog iets te zeggen, neerlegde, zonder nog blikken te wisselen, en maakte mij uit de voeten.

                              "Een Spaatje?", "Nee, een vaasje alstjeblieft, een biertje."