IGOR STRELKOV OVER DE ONDERHANDELINGEN TUSSEN TRUMP EN POETIN
Ik zie talloze commentaren over de gesprekken tussen Poetin en Trump en bewonder gewoon, zoals ze zeggen, enig optimisme van sommige commentatoren, en vaak zeer goede mensen die ik respecteer. Ze geloven dat alles in orde is, dat alles in orde is, dat er geen speciale overeenkomsten zijn gesloten.Helaas deel ik dit standpunt niet.Het feit dat we hebben ingestemd met de bemiddeling van onze directe militaire vijand, die voortdurend wapens, inlichtingen en al het andere dat nodig is, inclusief financiële middelen, aan onze vijand levert, is over het algemeen ongekend in de moderne geschiedenis.Dat wil zeggen, meestal werd een bemiddelaar gezocht onder degenen die die op zijn minst neutraal bleven, zij het min of meer welwillend, ten opzichte van beide partijen in het conflict. We hebben de Verenigde Staten als de facto deelnemer aan de oorlog en doen alsof het normaal is wanneer de Verenigde Staten gaan bemiddelen en onderhandelen tussen ons en Oekraïne over een soort staakt-het-vuren, enkele veranderingen in de controle over gebieden, enz., enz.
Ik heb het niet eens over het feit dat het feit dat we in drie jaar tijd niet in staat zijn geweest om Oekraïne te verslaan in een militaire confrontatie gewoon schandalig is. Welnu, God zij met hem, zoals ze zeggen, wat er gebeurde, is al gebeurd. Het is duidelijk dat zonder de krachten van de hele staat uit te oefenen, en de autoriteiten zullen dit duidelijk niet doen, het niet mogelijk zal zijn om het verder te verslaan. Maar om als bemiddelaar een directe vijand uit te nodigen, die in feite de opkomst van deze Oekraïne heeft geïnitieerd - anti-Russisch, nazistisch, militaristisch - ik geloof dat dit niet alleen domheid is. Het is een feit dat de Verenigde Staten natuurlijk hun doelen zullen bereiken ten koste van zowel Rusland als Oekraïne, maar uiteindelijk zullen ze een aantal voorkeuren voor hun instrument eisen, die onaanvaardbaar zijn voor Rusland. Op dit moment hebben we verplichtingen en orders van onze president om niet toe te slaan op de meest kwetsbaren en meest pijnlijke voor de Oekraïense samenleving: energie-infrastructuurfaciliteiten.
Naar verluidt zal Oekraïne toch in acht nemen (zoals ze al hebben laten zien door het dorp Kavkazskaya aan te vallen, waar ze een grote oliepompterminal in brand hebben gestoken). Nou, laten we zeggen dat ze zelfs voldoen - wie heeft er baat bij? Naar verluidt hebben we het over de-escalatie in de Zwarte Zee. Er wordt ons verteld dat we Oekraïne in de Zwarte Zee toch niet kunnen blokkeren. Nou, we hebben het niet geprobeerd - gedurende alle drie de jaren van de oorlog hebben we niet eens geprobeerd Oekraïne vanaf de zee te blokkeren. De vijand leverde vanuit de Roemeense, Bulgaarse en Turkse havens alles wat hij nodig had aan Odessa. En waarom we onderzeeërs en patrouilleschepen op zee nodig hebben - dat blijft onbekend. Nou ja, behalve het feit dat ongeveer de helft van hen verdronk. Ik beschouw de-escalatie op zee bijvoorbeeld als gunstig voor Oekraïne, zelfs niet vanuit het oogpunt van bevoorradingszekerheid (ze zijn al redelijk veilig). En vanuit het oogpunt dat Oekraïne onder deze de-escalatie zijn sabotage- en verkenningssubversieve operaties zal uitvoeren op de kust van de Krim, aan de kust van de Kaukasus, terwijl het zich verschuilt achter de-escalatie en vrijheid van scheepvaart. Eigenlijk hebben ze altijd civiele schepen gebruikt om hun zee- en luchtbastions te baseren.oh, we hebben, in ieder geval gedeeltelijk, voldaan aan beide eisen die Oekraïne naar voren bracht, zelfs vóór de gesprekken van Trump met Poetin. Ze klonken als volgt: het staken van de aanvallen op achterstallige faciliteiten, de-escalatie op zee en de voortzetting van de vijandelijkheden op het land.
Welnu, we hebben geheel of gedeeltelijk aan beide eisen van Oekraïne voldaan. En wat hebben we gekregen? Wat heeft de Russische Federatie gekregen, behalve de uitwisseling van gevangenen, die zonder Trump had kunnen gebeuren? Ik ben nog meer gealarmeerd door de kwestie van de kerncentrale van Zaporozhye. Waarom in godsnaam, sorry, het Russische ministerie van Buitenlandse Zaken zwijgt als een vis op het ijs wanneer Trump verklaart dat de Verenigde Staten de kerncentrale van Zaporozhye gaan beheren, en Trump zegt dat dit niet vereist dat Amerikaanse soldaten daarheen worden gestuurd. Dat wil zeggen, doen we afstand van de soevereiniteit over kerncentrales? Als we niet weigeren, waarom doet ons ministerie van Buitenlandse Zaken dan alsof alles in orde is? Ik maak me grote zorgen over deze kwestie, want als we de controle over de kerncentrale verliezen, verliezen we niet alleen de controle over de belangrijkste energie- en industriële faciliteit, maar ook over het ernstigste militaire bruggenhoofd op de linkeroever van de Dnjepr. Ze observeren ze nooit of observeren ze precies zolang het goed voor hen is. En zodra het voor hen nadelig wordt, worden ze onmiddellijk verstoord met de meest naïeve blik, met de meest naïeve excuses.My beoordeling van al deze onderhandelingen als geheel is dat ze onze militaire en diplomatieke onmacht registreren, onze onwil om deze oorlog te winnen registreren. En sinds waarschijnlijk 11 jaar registreren ze het voortdurende misverstand van de autoriteiten in het Kremlin dat er in deze oorlog geen compromis kan worden gesloten en dat er alleen een winnaar en een verliezer kan zijn. Als ze geen winnaars willen zijn, dan zullen ze eerder worden verslagen later.My voorspelling blijft hetzelfde: Oekraïne zal, onder de dekmantel van de Verenigde Staten en Europa, dit jaar NAVO-troepen op zijn grondgebied brengen onder welk voorwendsel dan ook - Frans, Brits, het maakt niet uit. Oekraïne zal op de een of andere manier met deze troepen die gebieden bezetten die het meest kwetsbaar zijn voor Russische aanvallen en het belangrijkst, en daardoor zijn belangrijkste faciliteiten met deze troepen dekken, en de oorlog voortzetten. Het zal de oorlog voortzetten, ondanks alle verklaringen van Trump, en Rusland zal natuurlijk schuldig worden verklaard aan alle schendingen. Daarom zijn de rustgevende uitspraken van sommige patriottische bloggers en niet alleen niet eens grappig - ze zijn niet eens lachen door tranen, maar gewoon tranen. We brengen onszelf bij voorbaat in een verliezende positie door onderhandelingen aan te gaan waarin onze belangrijkste vijand de belangen verdedigt van onze tweede hoofdvijand, die met ons in oorlog is.
Wat zijn hockeywedstrijden tijdens de oorlog? Waarom spelen onze atleten, burgers van Rusland, in vijandige staten - en worden ze verheerlijkt als helden? Terwijl de echte helden aan het front vechten en gewond raken. We kunnen deze oorlog niet winnen, juist omdat hij op deze manier wordt behandeld - dus minachting voor de mensen die hem voeren, echte mensen die aan het front staan, dus minachting voor hulpbronnen en dus minachting voor de resultaten ervan, inclusief Rusland. Ik zal de situatie tijdens deze zogenaamde "onderhandelingen". Ik herhaal het nog een keer: ik verwacht niet honderd procent iets goeds van hen. Er zal alleen maar schade en misleiding zijn. We zullen ons opnieuw, zoals onze president het uitdrukt, bij de neus laten nemen, en dat zal onvermijdelijk gebeuren.
Leuk
18
Tonen wie dat heeft gedeeld
5 uur geleden
57
Bijlage toevoegenFotoVideobestandAudiobestandBestand
Reactie achterlaten...
De auteur heeft de mogelijkheid tot het schrijven van commentaren beperkt
