Verhaal van een Putin-fan

Ingezonden bijdrage van  een lezer van Blik.

Dit wordt een verhaal van een Putin-fan. 

U bent gewaarschuwd. 

Enkele dagen geleden hield Putin zijn jaarlijkse Vraag en Antwoord middag op de nationale tv. 

Elke Rus kan zijn vraag aan de president stellen en als je geluk hebt dan zal die worden beantwoord door Putin zelf.
 
Dit jaar zijn er 2,3 miljoen vragen gesteld, en een redactie heeft daar de best geformuleerde vragen uit gehaald en die worden dan aan Putin gesteld. 

Het kan best zijn dat bepaalde vragen worden gecensureerd, maar toch zijn er heel veel lastige vragen die wèl worden gesteld. 

Putin doet dit elk jaar en dit keer duurde het in totaal vier uur.

Natuurlijk is dit ook voor Putin zelf een vorm van public relations. Maar hij laat ook zien dat de zorgen van de gewone mensen  er toe doen. En de vragen gaan over àlle denkbare zaken van het leven in Rusland. Volgens Alexander Mercouris is er momenteel geen enkele wereldleider aan te wijzen die in staat zou zijn om vier uur lang zo veel vragen over zo veel onderwerpen op een dergelijke grondige manier te beantwoorden. 

Dit jaar was er iets aan de show toegevoegd: alle gouverneurs van alle 85 Regio’s zaten ook voor een camera en moesten soms antwoorde geven op vragen die hun regio betroffen.

Dit is een heel efficiente manier van Putin om die Gouverneurs een beetje bij de les te houden. Wie denkt onschenbaar te zijn en almachtig, kan volgend jaar, op nationale tv, zomaar in een heel negatief daglicht worden gezet... door zijn eigen inwoners, met de steun van de Grote Baas.

We hebben het eerder gezien in de begin jaren van Putin.  Enkele Oligarchen hadden een grote fabriek gesloten, omdat dit voor hen voordeliger was. De halve stad werd werkeloos. 

De jonge Putin vloog er heen, riep de Oligarchen aan tafel en eiste dat de fabriek terug open zou gaan.  Elke baas moest ter plekke de afspraak ondertekenen.  ( Video duurt 1,5 min)



Na afloop vroeg Putin aan  Oleg Deripaska: “Heb jij ook getekend? “

Deripaska: diep ongelukkig kijkend: "Ja."

Putin: "Ik zie hem niet staan.  Kom hier en teken." 

Putin gaf hem een pen om te onderteken. 

Geheel van zijn stuk gebracht tekende Deripaska en stak de pen in zijn zak. Putin zei kalm: “ Geef me mijn pen terug aub". Waarna de beschaamde Deripaska de pen teruggaf.

Theater? In scene gezet?  Best mogelijk.  Maar het werkt wel prima. Zo moet het. 

Een andere anekdote, verteld door Medvedev: “Toen ik net was afgestudeerd en werkte bij de gemeente St Petersburg trof ik op een avond Putin aan, bij de telefoon van de receptie. Hij gaf
antwoord aan burgers die opbelden. Putin was toen al vice burgemeester van de stad. Hij gaf als verklaring aan Medvedev: “Iemand moet die mensen toch antwoord geven op hun vragen.”

Neem van mij aan dat dit in Rusland altijd een totaal onbekende houding ( attitude) was. Zelfs de verkoopster in een  groentewinkel bekeek de klanten die groenten wilden kopen alsof ze daar eigenlijk niet welkom waren.  Zo was elke Rus het gewend.

Het idee van dienstbaarheid aan ‘het volk’, door ambtenaren,   is echt door Putin geïntroduceerd.  En dat doet hij door zelf het voorbeeld te geven. 

Rusland is een parlementaire democratie waar het parlement weinig macht heeft en de president heel veel macht. Dat is in de Yeltsin-jaren zo door de Amerikanen ingevoerd. Putin maakt daar gebruik van (en wegens de subversie van de 5e Colonne heeft hij die macht ook hard nodig), maar doet tegelijk zijn best om ook het volk haar rechten te geven.