Nooit vergeten hoe ons regime de vreedzame vrouw in eindhoven met een waterkanon een schedelbasisfractuur bezorgde.
Thierry Baudet, met weer één van zijn beste speeches ooit.
Er zijn 6 juni 2 opties: Niet stemmen, of FvD (Ralf Dekker) stemmen. Wij neigen naar het laatste.
Gisteren waren we zelf aanwezig in Beverwijk waar we getuige waren van het incident met de man met het kind op de arm die met een met een stokje verlengde paraplu aankwam waarop een blaadje hing met iets van FvD loves Putin. Het incident stelde niet veel voor. Maar in het kader van het vrijspreken gisteren van de paraplumepper uit Gent was het wel nieuwswaardig. Als het een kartelpoliticus betroffen had, was het groot nieuws geweest. Nu negeren de gecontroleerde media het als de pest.
Ga luisteren naar Baudet vanuit Eindhoven vandaag. Over de geopolitieke visie van de VS/VK om Duitsland en Rusland uit elkaar te spelen. Dat is wat gaande is, en waar wij niks voor kopen. Geen belang om ons te laten meetrekken in deze tegenstelling.
En we moeten ons ook niet laten uitelkaar spelen tussen Moslims en Christenen, iets wat vanuit Israël gepusht wordt. Aldus een moedige Baudet in Eindhoven vandaag.
Volkert van de Graaf de moordenaar van Pim Fortuyn. En waarschijnlijk ook van milieu-ambtenaar Chris van de Werken, kreeg een belachelijk lage straf van het systeem, maar zijn moorden kwamen datzelfde systeem ook goed uit.
Hetzelfde is nu het geval met de levensgevaarlijke aanvallen op Baudet van zowel de -notabene Oekraïense- paraplumepper, en de levensgevaarlijke bierflesmepper. De Oekraïener komt weg met een foei-gesprek. Een afront voor iedereen met een greintje rechtsgevoel.
Hoe zou de rechtspraak en media-aandacht gegaan zijn, als de vreedzame Fakkelman voor het huis van Thierry Baudet en Davide had gestaan, en Kaag met een paraplu mishandeld was en Ollongren een bierfles kapotgeslagen op haar hoofd had gekregen? #KlassenJustitie
Max van de(n?) Berg, die nog nooit een vlieg kwaad heeft gedaan en dat ook nooit van plan is geweest, die meer voor Nederland en mensen in nood wereldwijd (met name nu de Palestijnen) doet dan het hele demissionaire kabinet samen, kreeg voor zijn staan met een fakkel bij het huis van Kaag 6 maanden opsluiting, want "Kaag voelde zich heel erg bedreigd", de aanstelster. De Oekraïner die politiek gemotiveerd iemand daadwerkelijk levensgevaarlijk mishandelt gaat vrijuit en de gecontroleerde media negeren het grotendeels.
Zelfde verhaal als met mijn aanvaller. Dit is hoe het regime te werk gaat, via media haatzaaien, stochastisch terrorisme zoals ze het zelf noemen en dan de idioot die zich laat opruiien met fluwelen handschoenen aanpakken. Geen veroordeling, maar een waarschuwing. Dit was een politieke moordaanslag, vergelijk dit met de onschuldige fakkel van Max bij de voordeur van Kaag, 6 maanden brommen? pure opruiing tegen echte oppositie
Dat de rechtszaak hiermee wordt vermeden is logisch, de inlichtingendiensten willen niet de kans lopen dat de useful idiot gaat zingen voor de rechter. Zelfde reden als bij mijn aanvaller. Het is bekend dat dit soort lieden makkelijk te rekruteren zijn. De timing , hoeveelheid geweld en gerichtheid maken het onwaarschijnlijk dat er geen sturing van buiten af is geweest.
Wat zijn Paternotte en Klaver het weer enorm eens met elkaar. Maar ook met zijn tweetjes, knus, schoudertje aan schoudertje, in hun veel te ruime jasjes, gaan ze volledig nat met hun mislukte, en vooral abjecte, aanval op Thierry Baudet.
De Tweede Slaapkamer doet zijn naam weer eer aan. In plaats van te praten over de oorlog in Europa, gevolg van het als schoothonden uitvoeren wat de Amerikanen aan agressie en splijten, en Rusland jennen, opdragen, gaan Klaver en paternotte lopen beschuldigen en beledigen, zondere enige aanleiding.
De vraag is nu gepast, welke belangen dienen Klaver en Paternotte zelf? Door wie worden zij onder de tafel betaald met al hun vage en vreemde standpunten die in het belang zijn van agressoren als de VS, BIG Pharma, het militair industrieel complex, en het extreem nationalistische bewind in Oekraine.
Vandaag sprak FVD-partijleider Thierry Baudet verkenner Plasterk over de verkiezingsuitslag en de stappen die volgens hem moeten worden gezet in de formatie. Hierbij overhandigde Baudet onderstaande brief en lichtte deze uitgebreid toe.
Geachte heer Plasterk, beste Ronald,
Het is met groot genoegen dat ik me via deze brief tot je richt. Je benoeming tot verkenner in dit formatieproces heeft me positief verrast, temeer daar ik - zoals je weet - je columns in De Telegraaf dikwijls met instemming lees en ik verwacht dat je - juist vanwege je achtergrond als (nota bene!) ‘linkse’ politicus - een frisse én verbindende wind kunt helpen brengen in Den Haag.
Forum voor Democratie ziet in de verkiezingsuitslag van 22 november j.l. een duidelijke roep vanuit de Nederlandse bevolking om een ándere politieke koers. De grote thema’s waren immigratie, klimaatpolitiek en de daaraan verbonden oplopende kosten voor de bevolking, toenemende invloed van de Europese Unie op ons leven en in het algemeen een gevoel de ‘greep’ kwijt te zijn op het bestaan.
Hoewel onze partij natuurlijk niet tot de grote winnaars behoort, zijn wij niettemin zeer ingenomen met de uitslag. Het lijkt nu zaak de wens van de bevolking te vertalen in beleid - iets dat vanzelfsprekend alléén kan gebeuren indien er een kabinet kan worden gevormd.
Wij zullen - binnen onze beperkte mogelijkheden - doen wat we kunnen om de winnaar van deze verkiezingen aan een meerderheid te helpen. En we zien met grote belangstelling wat er waar zal blijken te zijn van allerhande verkiezingsbeloftes van VVD, NSC en BBB omtrent migratiebeperking, soevereiniteitsherstel en koopkrachtverbetering (waarmee impliciet immers wordt gesteld de onbetaalbare klimaatdoelen te willen relativeren).
Mocht er behoefte zijn aan onze ruimschootser dan zetels aanwezige expertise om bijvoorbeeld een of meerdere ministersposten te vervullen, dan zullen we daar evenmin voor terugdeinzen.
Wij weten het niet. Maar wat we wel weten, is dat de oppositie-politicus, in het Nederland waar iedereen van een bepaalde leeftijd Fortuyn en van Gogh, al dan niet in het hart maar dan toch minimaal op het netvlies hebben. Dat nooit meer, klonk het toen. En wat zagen we deze verkiezingscampagne? Dat 2 x in circa 3 weken de oppositie-politicus met een serieuze aanslag en een regelrechte moordaanslag te maken kreeg.
Weggemoffeld
Het "incident" werd weggemoffeld in de journaals tussen "ander" verkiezingsnieuws. En vandaag, nog geen 48 uur later, horen wij er niks meer over. De stilte is oorverdovend. Geen Rutte op tv met een verklaring; geen journalisten of andere politici die verantwoording eisen van Rutte of de Minister van Justitie en VVD-lijsttrekker Yesilgöz, geen nieuws hoe wat en waar over de dader. Mogelijk loopt die alweer vrij rond, misschien ook niet. Niemand die het weet. FVD, stoer, klaagt nergens over hoewel ze alle reden zouden hebben. Die willen in dit persoonlijk geval, niet te hard gaan schreeuwen. Hen gaat het opkomen voor andere beter af dan voor zichzelf. Of overdrijf ik nu? Romanticeren wij? Ik denk het niet.
Niks veranderd
Er is sinds Fortuyn, bij de macht, en het kartel-journaille, in Nederland, helemaal niks veranderd. Dat is niet goed voor het gemoed. Baudet knokt als een leeuw. Een klinkende uitslag, die als een overwinning zou voelen, zou een enorme oppepper zijn. We gaan het zien vanavond.
Verkiezingen 2023 zullen de geschiedenis in gaan als de smerigste en geweldadigste van de afgelopen 20 jaar, waar een vier-strijd om de grootste te worden (helemaal niet zo relevant in een coalitie-land) tot mythische proporties werd opgeblazen, en twee geweldadige aanslagen op de enige echte oppositie-politicus, één nota bene 2 dagen voor verkiezingsdag, tot een voetnoot werd gemanouvreerd. Foto Blik Op NOS-journaal, 22-11-2023, vlnr Pepijn van Houwelingen, Thierry Baudet (2 x aanslag op het hoofd), Lidewij de Vos, Freek Jansen. 4 Dappere strijders.
We keken zojuist naar het Nederland Kiest debat van "de Kleintjes" op Nederland 1. We zagen een aangeslagen Thierry Baudet en waren geschrokken. Hij hield zich ferm. Het is, en blijft Baudet. Thierry Baudet.
Gewauwel
Hij en zijn team playen de aanslagen op zijn leven down, waar andere politici bijvoorbeeld een fakkel opblazen tot mythische proporties. Op de excuses van de BijEén man vroeg Thierry scherp of de man ook afstand nam van een prominent BijEen partijgenoot die de aanslag had toegejuicht. De man verviel in een politiek gewauwel en nam geen afstand. Wat heb je dan aan zo'n meedeleven?
Hypocrisie
De hypocrisie viert bij de onbezielden hoogtij. Net als gisteren bij het nu al historische Eén Vandaag debat. Zojuist had een serieuze aanslag plaatsgevonden op een collega, iedereen wist het. Niemand benoemde het. Thierry Baudet werd behandeld op de trauma-afdeling van een Gronings ziekenhuis. De politici (Wilders, Omtzigt, Timmermans, vd Plas, Yesilgöz, Jetten) zeiden niets, de presentator (Pieter Jan Hagens) zei niets. De zaal zei niets. Bizar.
Nogmaals
We hebben de beelden van de aanslag nogmaals bekeken. Als je met een fles op iemands hoofd slaat en daarna doorgaat, normaal breekt de fles en heb je een vlijmscherp levensgevaarlijk steekwapen, dan is het een moordaanslag.
Update: zojuist op 21:00 uur BNR nieuws: politie wil niet zeggen of de verdachte alweer vrij rond loopt of niet. Voor de veiligheid van de verdachte. (...)
Kroniek van een aangekondigde dood. Gabriel Garcia Marquez.
Dit is een stuk dat ik niet had willen schrijven. Omdat ik niets liever had gewild, dan dat het niet zou zijn, zoals het is. Een bericht dat er toch uit moest, omdat ik de illusie koester dat ik door mijn paniek in letterbrokjes uit te kotsen, mijn angst over het internet uit te schreeuwen, ik het zwaard van Damocles kan botten, de dreiging, die gedijt bij nacht en nevel, bij zwijgen en stilletjes toestaan, onschadelijk zou kunnen maken.
Een stuk geschreven in de hoop dat ik de banvloek zou kunnen breken of in ieder geval iets zou kunnen inscheuren, door de van collectieve schuld doordrenkte deken van het zacht zoemende wespennest af te trekken, door de deksel van de walmende doofpot af te trappen en het gif naar het zonlicht te laten ontsnappen.
Door het ondenkbare te benoemen, waar schouderophalend Nederland stilzwijgend van uit lijkt te gaan.
Thierry Baudet, ontkwam gisteren aan een tweede moordaanslag in korte tijd.
De eerste een weggehoonde doodklap met een lood omwikkelde paraplu, onder ogen van de Gentse politie uitgevoerd, ik speculeer, uitgevoerd door een SBU commando met een diplomatiek paspoort.
Een aanslag die we eigenlijk alweer waren vergeten in de mêlee van deze krankzinnige tijd.
Een aanslag die je achteraf kunt zien als “laatste waarschuwing” aan de jonge vader, die moedig besloot, met opgevoerde beveiliging, zijn campagne voort te zetten. Geslagen, maar ongebroken. Lachend en lol trappend, met influencers en podcasters. Tot gisteravond, twintig november.
De tweede aanslag was van een heel andere orde.
Deze was, mijns inziens, bedoeld om te doden. In een bomvolle Groningse kroeg, volgens mij het Golden Fust, waar mijn broer vroeger werkte, zag ik een klein kereltje of een meisje met kort haar, met lange bovenhandse halen, stekende bewegingen maken naar de slaap en halsslagader van Thierry.
Het wapen, een, al dan niet gebroken, bierflesje.
Dit was geen waarschuwing meer. Dit wat een regelrechte moordaanslag.
En het is een Godswonder dat Thierry dit heeft overleefd.
Het is mij wel duidelijk.
Thierry is volgens mij, na Pim Fortuyn, de tweede bezielde Nederlandse politicus in ruim twintig jaar, die de macht teveel heeft uitgedaagd en te populair werd om te corrigeren door gelijkgeschakelde media, malafide peilers, lasterende journalistjes en driftige opiniemensjes.
Te onaantastbaar, te onomkoopbaar, te ver uitstekend boven de rest en dus veel te bedreigend, naar de smaak van de onzichtbare octopus die de schijndemocratie Nederland al ik weet niet hoe lang, misschien al sinds de gruwelmoord op de gebroeders de Witt, in de ijzeren greep van haar zuignappen houdt.
De macht die zich oprechte, ongecorrumpeerde oppositie nu eenmaal niet kan veroorloven, omdat de kraan van de Nederlandse beerput, wel eens vol open zou kunnen worden gedraaid en een stuwmeer aan rottende doofpotinhoud over de Nederlandse akkers zou kunnen uitvloeien en recht in hun tronie zou kunnen spetteren.
Een tweede aanslag in twee weken tijd op een politicus!
En Nederland deed na een campagnetijd waarin Forum voor Democratie, compleet werd genegeerd, er opnieuw, ondanks de overduidelijke ernst van de zaak, massaal het zwijgen toe, op enkele verwoed tegen een muur kwetterende twittervogeltjes na. Zelfs de collega partijleiders van Thierry hielden collectief hun snavel, toen hun beurt kwam om te spreken.
Toen zij tegenover de camera’s van het Een Vandaag Debat voor een publiek van miljoenen Nederlanders afstand konden nemen van de gruwelijke aanslag, zwegen zij Thierry liever dood, terwijl hij bij de traumachirurg van het UMCG zijn wonden moest laten hechten.
De stilte was alleszeggend.
Boekdelen sprekend.
Er was geen persalarm.
In het beklemmende “Crónica de una muerte anunciada”, het meesterwerk van Gabriel Garcia Marquez, is het hele dorp al op de hoogte, van de op handen zijnde dood van Santiago Nasar. De onvermijdelijke, bloederige eerwraak van de broers van de versmade bruid Angela Vicario, die Santiago aanwees als degene die haar maagdelijkheid zou hebben geschonden.
Niemand waarschuwde de jongeman, die doodgemoedereerd door het dorpje, op weg naar zijn einde kuiert.
Nederland voelt voor mij op dit moment als dat kleine Colombiaanse dorpje.
Men voelt de dreiging, de grauwsluier en legt zich al zwijgend neer bij het noodlot.
Zovelen halen onmachtig zuchtend de schouders op en kijken reikhalzend zo ver mogelijk weg, naar één of andere voetbalwedstrijd, Zwarte Piet, of naar de verkiezingsdebatten tussen lood en oud ijzer.
“Had hij maar niet zo’n grote mond moeten hebben”.
Zovelen lijken het verlangen naar een beter Nederland te laten varen, de hoop op “eindelijk iets anders” op te geven , ondergedompeld als men is, in het defaitistisch drog, dat in deze klamme PTSS polder, uiteindelijk iedere gouden halm die boven het maaiveld uitsteekt, toch per definitie wordt afgemaaid.
Lasciate ogne speranza, voi ch’intrate!
Maar ik weiger te zwijgen, zoals zoveel dorpsgenoten.
Ik zet het liever op een schreeuwen.
En ik weiger de hoop op te geven.
Ik wil dat wij in een cordon om Thierry heen gaan staan,
zodat hem niks meer kan overkomen.
Ik weiger het hoofd te laten hangen.
Want Thierry doet dat ook niet, ondanks de hechtingen.
